Wczoraj pojechaliśmy z Filipkiem na nocny dyżur do szpitala. Lekarstwa brał w zasadzie od pięciu dni, od środy, a tu nie było widać u niego żadnej poprawy. Przeciwnie, wszystko wskazywało na to, że jego stan pogorszył się. Filipek zaczął strasznie kaszleć, kichać, oczy miał spuchnięte, załzawione, był zakatarzony, charczał i miał spore trudności w oddychaniu. Ledwo pił mleczko, bo nie mógł swobodnie oddychać. Nie spał, bo ciągle budził go kaszel i jeszcze pojawiły się zielone kupki. Bałam się. Nie wiedziałam, jak to będzie do rana.
W szpitalu dokładnie zbadano Filipka. Pani doktor włożyła mu patyk do buźki tak głęboko, żeby wywołać kaszel. Wywołała przeogromny płacz u Filipka i u mamy. Biedny Filipek. Jeszcze nigdy nie widziałam u niego tyle łez. Czasami jedna, czy dwie pojawiały się na policzkach a wczoraj była cała buźka skąpana we łzach. Chyba nawet podczas szczepienia tak nie płakał jak wczoraj. Kiedy tuliłam go w ramionach on zapłakany odwrócił główkę i spojrzał na panią doktor. Wiedział, że to ona wyrządziła mu krzywdę. Wtedy lekarka powiedziała do niego: "tak, to ta pani jest niedobra". Filipek popatrzył na nią chwilkę i odwrócił główkę od niej. Patrzał przed siebie i płakał. 
Pani doktor uspokoiła nas. Zapewniła, że Filipek wraca do zdrowia a te charczenie wynika stąd, że jest malutki i nie potrafi sobie porządnie odkaszlnąć tak jak dorosły i jak leży na pleckach to mu wszystko spływa do gardełka, stąd te trudności w oddychaniu.
Jak widać, to nie reguła, że dzieci karmione piersią nie chorują.