Remont. Choroba Filipka

Przez miesiąc mieszkaliśmy u moich rodziców, ponieważ remontowaliśmy mieszkanie. Filipek bardzo szybko zaaklimatyzował się u rodziców. Rodzice mają duży dom, więc Filipek miał sporo miejsca do zabawy. Tylko, że on wcale tam nie bawił się. Czas spędzał na zwiedzaniu domu i bieganiu.
Filipek bardzo zżył się z moim tatą. Rano, gdy tata wchodził do kuchni, Filipek denerwował się na niego, mruczał a po śniadaniu już szedł z nim do pokoju i spędzali razem czas. Na tatę zaczął wołać "łała".
Gdy Filipek zauważył mleko na stole, chwytał je i szedł do miski kota, bo chciał mu nalać trochę mleczka. Potem brał karmę psa i usiłował nasypać psu jedzenie. Kiedy mama dała powąchać Filipkowi  garnek z ciastem drożdżowym, Filipek zaczął płakać. Domyślił się, że z tego będą pyszne racuszki i chciał już jeść. Ciasto nie zdążyło wyrosnąć, bo trzeba było smażyć już dla Filipka, bo tak bardzo nie mógł doczekać się.
Któregoś ranka budzimy się a tu Filipek jest gorący. Nie była to wysoka gorączka, ale zdecydowaliśmy się pojechać do lekarza. Okazało się , że miał stan zapalny dziąseł. To wszystko od wyrzynających się ząbków. I dlatego przez kilka dni niewiele jadł. Lekarka zaleciła podawać antybiotyk i przeróżne maści do smarowania dziąseł. Zaznaczyła, że jakby na drugi dzień gorączkował to musi wtedy dostać zastrzyki. Na szczęście było widać poprawę i obyło się bez zastrzyków. Podczas wizyty, lekarka zapytała się, ile słów dwusylabowych mówi Filipek. Gdy zaczęliśmy jej wymieniać, była pod dużym wrażeniem. Tłumaczyła, że w wieku Filipka, dziecko powinno mówić pięć słów a Filipek mówi znacznie więcej. Mówiła, że z pewnością zacznie szybko mówić.
Remont jak to remont przysporzył na sporo nerwów i stresów. Kładliśmy płytki w łazience i w kuchni, w całym mieszkaniu wymieniliśmy panele, drzwi i ościeżnice, w przedpokoju robiliśmy elektrykę i gładź. W jednym dniu zdawało się, że wszystko idzie według planu a przez kolejne dni robota stała w miejscu. Martwiliśmy się, czy wyrobimy się do świąt. I remont skończyliśmy tuż przed świętami. A w święta, było wielkie sprzątanie, układanie, składanie szafy i malowanie mieszkania. Od rana do wieczora. Ale warto było. Mieszkanie teraz bardzo nam się podoba. Poprzestawialiśmy trochę meble i mamy znacznie więcej przestrzeni a Filipek, gdy wrócił do mieszkania, tylko biega z jednego końca na drugi. 
Rok, 5 miesięcy, 4 tygodnie i 2 dni

Teściowa to potwór!!!

Kiedy wyszłam z synem na spacer zauważyłam, że jadą moi teściowie. Nagle teściowa wyskoczyła z samochodu i od razu na mnie naskoczyła. Zaczęła wyzywać mnie i grozić mi palcem pod nosem. Krzyczała, że telefonu od niej nie odbieram,  tak jakby wydzwaniała do mnie codziennie a zadzwoni raz na miesiąc albo i rzadziej. Zaczęła gadać, że nie pasuje jej moich bliskich pytać o Filipka a zresztą kiedy ja przez ostatnie trzy lata zadzwoniłam do niej i ją o zdrowie zapytałam??? Stara egoistka! Myśli tylko o sobie! Porównuje siebie do półtorarocznego dziecka i chciałaby, żebym interesowała się nią i chodziła koło niej jak koło dziecka. Jeszcze, chociaż żeby była jakaś schorowana, czy niedołężna, gdyby potrzebowała pomocy i opieki... Gadała, że myślała, że jestem osobą wykształconą, ale jestem nikim, że wszyscy ludzie gadają o mnie, że jestem leniwa, że co sobie Romek za żonę wziął... Podkreślała, że ona pracuje a ja nie, ja nic nie robię. A ja stałam jak kołek, nic jej nie powiedziałam. Byłam w szoku. Niczego nie spodziewałam się a ona miała już gadkę, wszystko ułożone, przemyślane. Wiedziałam, że jest wredną, zimną, babą ale, nigdy nie przypuszczałam, że posunie się do tego stopnia. Jak się okazało, godzinę wcześniej, Romek ją opieprzył, że wnukiem nie interesuje się i dlatego wyżyła się na mnie. Przez pierwszy rok widziała Filipka tyle, co spotkała nas przypadkiem na mieście, robiła zakupy w naszym osiedlowym sklepie i wcale nie zaszła, bo gadała, że Filip mały, bo nic nie rozumie. Ale to nie chodzi o to. Jak można nie tęsknić za takim małym, bezbronnym, niewinnym dzieckiem?!!! Ona serca nie ma!!!! A  ludziom rozpowiada, że to ja bronię jej kontaktu z Filipkiem!!! Przez 11 lat jesteśmy z Romkiem razem i dopiero pierwszy raz w życiu, na Boże Narodzenie, zaprosiła nas do siebie a tak ma nas w dupie!!!
Nie wiem, czy dalej gryźć się w język, czy w końcu też powiedzieć jej, co o niej myślę: że ona niby jest taka pracowita a wszędzie ma brudy w domu i na ogrodzie, nawet mężowi czystych ubrań nie da. Kiedy od nas wychodzili zawsze musiałam wietrzyć całe mieszkanie, bo śmierdziało nimi. Widzi mnie, że jestem leniem a nie widzi swojego najstarszego synka, jakim jest leniem, alkoholikiem, oszustem i złodziejem. Przecież kiedyś Romek wziął dla niego kredyt i później przez lata musiał spłacać, bo tamten nie płacił.  Tyle krzywdy nam wyrządził, ale o tym nie pamięta. Nie była żadną matką dla swoich dzieci więc nie będzie też babcią dla mojego syna. Swoim dzieciom wcale nie zapewniła miłości matczynej i ciepła. I to ja jestem złą żoną? Tylko, że jak z nią Romek mieszkał to nadużywał alkoholu, kombinował, do pracy raz poszedł raz nie poszedł, miał depresję, chciał się zbić. Wiele razy mówił, że uratowałam mu życie. Gdybym nie ja to na cmentarz chodziłaby do syna!
Nie wiem, czy wygarnąć jej wszystko, czy powiedzieć, co leży mi na sercu, bo z drugiej strony, gdybym była dla niej taka chamska, jak ona dla mnie, tylko utwierdziłabym ją w przekonaniu, że ona miała rację... Nie mam pojęcia, jak będą wyglądały nasze relacje, w końcu powiedziała, co o mnie naprawdę myśli... Od samego początku czułam, że mnie nie lubi, ale łudziłam się, że to może, tylko moje wyobrażenia, moje subiektywne odczucia. Nie zależało mi na jakiejś wielkiej miłości, ale na poprawnych relacjach, ale ona wcale mnie nie szanuje. Skoro ma takie podejście do mnie, nie pozwolę jej więcej widywać mojego syna. Boję się tylko, że ona całkiem skłóci mnie z Romkiem, że on odsunie się ode mnie i zostanę sama. On też już ma wszystkiego dosyć.