Nadeszła prawdziwa wiosna. Staram się wykorzystywać słoneczną pogodę. Czas spędzam na świeżym powietrzu. Spaceruję po mieście i w parku. Dzięki temu, mam lepszy nastrój i samopoczucie. Gdy Romek wraca z pracy, je obiadokolację a potem jeszcze wychodzimy razem na spacer. W drodze powrotnej zahaczamy o sklep spożywczy i kupujemy owoce i... słodycze :( Tak, właśnie mam pierwsze zachcianki ciążowe. Od początku roku, praktycznie wcale nie jadłam słodyczy a teraz nie mogę bez nich żyć! Raz dziennie zjem coś słodkiego, ale i tak mam ogromne wyrzuty sumienia z tego powodu.
Niestety, całe dni spędzam sama. Romek wraca późno a od tego tygodnia będzie jeszcze później, po 20. Zaczął chodzić na kurs prawa jazdy, więc z pewnością przez kilka najbliższych tygodni, będziemy widywali się dopiero wieczorami. Dlatego też, zastanawiałam się, czy czasem, jak pojedziemy do rodziców na święta, nie powinnam zostać u nich, aż do maja. Spędziłabym tam dużo czasu z rodziną, z bratem a tutaj jestem ciągle sama, nie mam nikogo bliskiego. Wtedy, w majowy weekend, Romek przyjechałby do nas i wrócilibyśmy razem do domu. Jednak tak jest źle i tak niedobrze. Nie wyobrażam sobie trzech tygodni bez niego. Chyba uschnęłabym z tęsknoty. A tak milutko jest wieczorem przytulić się do jego ciepłych plecków, czuć jego zapach i słyszeć spokojny oddech...No i jest jeszcze coś... boję się zostawić go samego. Chyba domyślacie się dlaczego, bo ja nie chcę już o tym pisać i do tego wracać.
Oby do świąt szybko zleciało!