Babcia obraziła się na mnie, bo...

Babcia obraziła się na mnie, bo... poprosiłam ją, aby zdjęła buty u nas w mieszkaniu. Na początku nic jej nie mówiłam, jak chodziła w butach, bo miałam brudno w mieszkaniu, po remoncie. Z całą rodziną przez ponad tydzień sprzątaliśmy, od rana do nocy, więc kiedy w końcu posprzątaliśmy ona nadal po całym mieszkaniu chodziła w butach. Nawet do Filipka pokoju ich nie zdjęła. Dlatego grzecznie poprosiłam ją, żeby zdjęła a ona odwróciła się na pięcie i powiedziała: " ja już więcej tu nie przyjdę" i poszła. Zdążyłam jej powiedzieć, że cieszymy się, jak nas odwiedza, ale u nas buty się ściąga i nikt nie gniewa się z tego powodu. Ja mam małe dziecko i nie mam czasu, aby codziennie stać z miotłą i mopem i sprzątać po gościach. Poza tym, Filipek zaraz będzie bawił się na podłodze, będzie raczkował i ma to robić na brudnej podłodze? Po dwóch dniach, kiedy spacerowałam z mamą, patrzymy babcia idzie. Była z 20 metrów od nas i udała, że nas nie widzi. Szybko skręciła w boczną uliczkę. Potem, gdy spotkała mamę żaliła jej się, że tak jej Madzia powiedziała, że kazała jej buty ściągać, że całą niedzielę przepłakała, że przecież kiedyś z dziadkiem tyle mi pomagali, że przecież teraz u ludzi butów się nie ściąga... itp. A właśnie, że nie. Tam, gdzie ludzie mają porobione, położone nowe płytki czy panele, tam zdejmuje się buty. Albo tam, gdzie w domu sprząta się. Tymczasem ona u siebie nie sprząta, bo jej się nie chce. Mieszkanie to nie podwórko.
W zeszłym roku zmarł dziadek. Babcia została sama. Ma tylko nas i za takie pierdoły gniewa się? Jej druga córka wraz z rodziną wyjechała, dwa dni po pogrzebie za granicę i zostawła ją tak w tej żałobie. Wcale się nią nie interesują. Tylko moja mama zajmuje się nią, chociaż babcia jest sprawna, chodzi z nią do lekarza, woła na obiady, robi jej zakupy, tata rąbie drzewo a i tak my jesteśmy najgorsi i to zawsze na nas się obraża. Mnie też nieraz mówiła, że ze wszystkich wnuczek tylko ja zawsze o niej pamiętam, o dniu babci, o jej urodzinach...