Rozmowa na osobności

Okazało się, że Romek nie powtórzył mi całej rozmowy  z dziadkiem, bo nie chciał mnie zranić. Jestem w szoku po tym, czego dowiedziałam się. Nigdy nie przypuszczałabym, że w moich relacjach z dziadkami kryje się tyle fałszu, zakłamania. Na co dzień są uśmiechy, gadki szmatki, jeszcze do niedawna byłam ich ulubioną wnusią a przynajmniej tak mi się wydawało. Wydawało mi się też, że oni cieszą się, że jako tako życie mam poukładane,  mam mieszkanie, mam za co żyć, że kończę studia. Wiele razy mówili, że zdają sobie sprawę z tego  ile trudu i wysiłku mnie  kosztowały te studia, że pomimo tych  niepowodzeń jakie miałam  nie poddałam się i wiele razy podkreślali, że jestem jedyną wnusią, która skończyła studia. Myślałam, że oni są dumni ze mnie. Nic bardziej mylnego!

Dziadek ma mnie za nieudacznika i mojego męża buntował przeciwko mnie. Pytał się go, dlaczego tyle lat studiowałam, czy nie mogłam wcześniej skończyć tych studiów. Myśli, że to wszystko jest przez  moje lenistwo, że nie chciałam, że nic nie robiłam przez te wszystkie lata,  bo co to niby jest takiego skończyć  studia. Nic nadzwyczajnego.  On uważa, że to nie jest nic trudnego, że to żaden wysiłek i żaden obowiązek. Twierdzi, że i po studiach pewnie nic nie będę miała, niczego nie osiągnę.  Poza tym twierdzi, że ja lubię rządzić, że Romek strasznie ze mną będzie musiał się męczyć przez całe życie i dlatego powinien postawić mi ultimatum, że albo przez rok czasu ja się zmienię, albo on odejdzie ode mnie. Ciekawe po czym tak stwierdził, czy po tym jak przyjechał do nas raz w ciągu trzech lat, czy podczas kilku spotkań w roku, jak my ich odwiedzaliśmy. A może uważa tak dlatego, bo  myśli, że każdy facet nie może oprzeć się piwu, tak jak dziadek,  i Romek z pewnością też nie może a że dziadkowi ciągle odmawia więc dziadek za to mnie obwinia i stąd wyciąga dalsze wnioski. Tak jak wcześniej pisałam, dla dziadka nie ważne jest to, że ktoś sobie w życiu daje radę, ciężko pracuje, uczciwie żyje  tylko ludzi ocenia po tym, czy ktoś wypije z nim piwo czy nie. Dziadek buntował też Romka przeciwko całej mojej rodzinie. Jestem w szoku, że ma on taki krytyczny stosunek do nas. Moi dziadkowie mają dwie córki. Jedna z nich, moja mama,  codziennie ich odwiedza, pomaga w różnych pracach ile może.  Do rodziców ma wielki respekt i szacunek i dlatego do tej pory oni rządzą jej życiem. Decydują w wielu sprawach, mówią co ma robić a czego nie a z dziadka zdaniem każdy w rodzinie się liczy,  dziadek jest autorytetem. Wszędzie lubi on mieszać i widocznie w naszym życiu także próbuje.  A u drugiej córki mąż-alkoholik, pije, zdradza ciotkę z kobietami w wieku jej córek, gdy wyjeżdża do pracy za granicznie nie dba o to czy ciocia ma kasę czy nie. Ale to oni są równiejsi, bo lubią z dziadkiem wypić. Tam się według dziadka nic złego nie dzieje.

Od kiedy dowiedziałam się o dziadka śpiewkach głowa boli mnie codziennie . Z dziadkami lubiłam rozmawiać, lubiłam zwierzać się im, czasami więcej rodzicom. Nie przypuszczałam… Teraz nie odwiedzam ich, dziadek pewnie domyśla się, że Romek mi powiedział.  Chcę już wracać do siebie.

Nie wiem jak mam się zachowywać w stosunku do Romka i zeszłego weekendu. Ciągle powtarzam mu, bez skutku, że jak ma chęć wypić piwo to niech wypije,  czy z kolegą czy ze mną, ale na następny dzień trzeba wypełniać swoje obowiązki, działać a on tego już nie potrafi. Po wypiciu piwa nie zachowuje się normalnie, wrzeszczy na mnie, wyzywa mnie, nie wraca na noc,  nie idzie do pracy a ja nie wiem co się z nim dzieje.  To nie jest przecież normalne a ja boję się, że on przez swoje zachowanie wyleci z pracy. Wtedy jak zadzwoniłam do niego a on pił,  wrzeszczał, że on nie pije, bo nienawidzi pić alkoholu. Tysiąc razy to powtarzał trzymając butelkę w ręku. Jakby miał  jakąś rozdwojoną osobowość, jak jakiś  psychopata. Przeraża mnie to. Nie wiem, co robić.